Sabah 6:45'de başladığımız gün,her sabah gayet normal bir şekilde içilen vitaminin içilmek istenmemesinden gösterdi kendini aslında...
Söylememe gerek yok, tabi ki kahvaltı edilmedi
Havuza gidelim diye ortalık birbirine katıldı
Havuza giderken tabi ki muz yenilmedi
Havuz kısmı güzeldi, stres atıldı, 2,5 yaşında kendi kendine yüzebilen Selin'e hayran kalındı,soyunma odasından öpücüklerle uğurlandı
Havuzdan çıkışta arabasında koltuğunu oturulmadı, tam 20 dakika otoparkta kriz yaşattı
Eve dönüşte tabi ki muz yine yenilmedi
Eve gelindi ayakkabılar çıkarılmak istenmedi, Altan' ı göresi tuttu ( sanki arkadaşı Efe değil Altan)
Fırında köfte pişene kadar sanki çok yiyecekmiş gibi,başında ağladı, köftem gelsin dedi
4 köftenin 2'si yedi, yoğurda batırdıkların batırıldığı için,batırmadıklarım neden batırılmadı diye beğenilmedi
Yoğurttan kirlenen bluzu tabi ki değiştirilemedi
Arabaya bindi daha köşeyi dönmeden emziksiz uyuya kaldı
Polonezköy'e vardık, daha rahat uyusun diye araç koltuğundan kendi koltuğuna aktaralım dedik,uyandı, bir daha tabi ki uyumadı
Hangi oyuncağa kim binse ( abartmıyorum ama kim binse) ağladı, benim diye bağırdı
Her zaman sevdiği hayvanlardan korkası tuttu, anneyi 5 dakika oturtmadı
Efe süt içiyor diye kıskandı, inadından 1 biberon sütü mideye yuvarladı, mideyi iyice tıkadı
Tedil-i mekanda ferahlık vardır dedik, picnic park'tan, Polina'ya gittik, fotoğraf makinesini elinden aldık diye yapmadığını bırakmadı
5;30 da arabaya bindik, 1km gittik uyumak istedi, uyutmadım, ağlamaktan kendinden geçti, yol boyu mızlandı,arkadaşım eşşek ile sadece 5 dakika huzura bulandı
Eve geldik hiç riske girmedik, makarna yaptık, ehhh işte birazcık yedi, birazcık oyun oynadık
Boklu bezini tam 1 saat değiştirtmedi, daha sabahtan yoğurda bulanmış bluzunu çıkarttırmadı, çığlık kıyamet ortalığı birbirine kattı
Hepsinin sonunda saat 7:30da yatağa yattı, anne süt getir diye ağladı, mutfağa gittim, daha dönmeden, emziği bile ağzından fırlatıp, uyuya kaldı...
Gerçekten ama gerçekten terrible two'nun top günlerinden birini yaşattı. Allah verirse en az 3 çocuğumuz olsun diyen çok sabırlı kocam bile, bizim bir çocuğumuz olduğunu bugün anladım dedi :))
Ne yapmalı, nasıl davranmalı, bu sinir krizlerinin geçmesi nasıl beklenilmeli,ciddiye mi alınmalı yoksa yokmuş gibi mi davranılmalı gerçekten bilemedik, ehhhh be terrible two bir git artık,bize biraz rahat ver diyemedik :)))
Zeynoşu babaanneye bırakalım, taksime gidelim, kafaları çekelim planları suya yattı, tüm emerjimizi sömüren Zeyno sayesinde İlker,Zeyno'nun ardından saat 8 de uykuya daldı :)))
İlk fotoğraf ne yapacağını kara kara düşünen anne Cucu ile ağlanacak halimize siniri bozulup gülen İlker'e ait :)))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder