Parazit yaşamımız bugün sonra erdi :(

Öyle yada böyle, er yada geç bu parazit yaşamın sona ereceği belliydi. İstesek de istemesek de zaman o kadar hızlı akıp geçiyor ki.

19 Ağustos'un ilk saatinde, evden çıkıp Amerikan Hastanesi'ne giderken, Zeyno'nun odasında korkudan ağlamıştım, ya herşey yolunda gitmezse kaygılarıyla,,,

Eve geldiğimiz ilk günler sadece 3-4 saat benden ayrı yaşayabiliyordu, o da aynı evin içinde olmak kaydıyla :)

Sonra yarı kırkı- tam kırkı, 2. ayı, 3. ayı derken, Zeyno biraz düzene girdi. Ankara'da kendisini bırakıp gece gezmelerine bile başladık :) ama gündüzleri hiç ayrılmadan :(

Aklımda bir sürü "nasıl" ile işe başlıyorum bugün.

Anne olmak zor, çalışan anne olmak gerçekten çok daha da zor...
Herşeyin güzel ve kolay olması dileğiyle,,,