İşe veda....

O kadar çok ama o kadar çok şey var ki anlatacak.... Ama evi toplamaktan, kutular yapmaktan, ne gidecek ne gitmeyecek diye ayırmaktan helak oldum... Her gece belim kopmuş bir şekilde yatağa giriyorum... Ama az kaldı, çok yakında bitecek, eşyalarımız yeni hayatımıza yelken açmak için yola düşecek...

Ama bugün yine de tarihe not olarak düşsün... Her veda yeni bir merhaba aslında....bugün şirketime veda ettim... Şimdi yatıyorum ve yarın yeni hayatımın ilk gününe uyanıyorum :)

Kıyafet seçmeler erken başladı...

Malum Can henüz konuşamıyor... Hatta bazen bu konuşamama durumu bizi endişendiriyor... Ama herşeyi o kadar güzel anlıyor ki... Tam bir görev adamı... Eeee tabi bir de son zamanlarda başlamış olan terrible two krizleri var, konuşamasa da gücüyle herşeyi kendisine topluyor :(

Bu sabah bezini değiştirmek için dolabını açtığımda, ısrarla bir gömleğini gösterip durdu... Daha kahvaltı bile etmemiştik... Kahvaltıda mahvolacağı belliydi ama gömleğini giydirirken mutluluğu görülmeye değerdi...altında eşortmanı, üstünde gömleğiyle yeni bir tarz yarattı oğlum...

Gidiyoruz....

Aslında hayatımızın en yoğun günlerini yaşıyoruz... Hayatımızın en önemli kararını aldığımız günlerdeyiz.... Hayatımızda köklü bir değişiklik yaptığımız... Doğduğumuz, doyduğumuz topraklara veda etmeye karar verdiğimiz günlerdeyiz...

O kadar çok ayrıntı var ki, anlat anlat bitmeyecek... Bu blog yazıları cok başka yerlerde devam edecek...

Gidiyoruz... Hakkımızda hayırlısı :))