Dün akşam eve geldik, uyku saatini biraz da geçirmiş olmanın telaşıyla bir an önce diş fırçalama, pijama giyme, yatağa fırlatma ritüelini yapmaya çalıştık. Ama Zeyno tabi ki de, dişini fırçadıktan sonra çişini yapmak istedi, 10 dakika kadar tuvalette oturdu, sonra yokmuş çişim diye kalktı. Sonra elimizi yıkamadık diye, 5 dakika ellerini yıkadı. Sonra süt yapalım dedi, mutfağa gitti, babasıyla sütü yaptı. Mutfaktan odasına dönüş yolunda, “herşey bu kadar basit işte anne” diyerek, kendince benim niye strese girmiş olduğumu sorguladı. Sonra yatağına yattı, ama benim kitap okumama izin vermedi, yatağındaki ayısına ve filine kendisi kitap okudu. Kitap okudu diyorum, çünkü resmen ezberlemiş artık, hangi sayfada ne anlatmasını gerektiğini biliyor ve o sayfayı çevirdiğinde, kendi cümleleriyle o hikayeyi anlatıyor oyuncaklarına
“Ayşe bütün oyuncaklar benim demiş Sevgi’ye” diyor, sonra başlıyor Ayşe’ye kızmaya, Ayşe öyle şey olmaz, bir daha böyle yaparsan size gelmem, seninle oyun oynamammmmm
“Sevgi çok üzülmüş, VE FAKAT Ayşe’ye ama ben sana tüm oyuncaklarımı verdim demiş, VE FAKAT Ayşe, hayır hepsi benim demiş” VE FAKAT nedir, nereden çıktı onu anlamadık, sürekli bu kelimeyi kullanıyor, daha edebi geliyor herhalde
--
ve fakaattt Zeyno'yu opuyoruuummm..
YanıtlaSil