Hayat bana mı zor ben mi abartıyorum acaba :(

Hani böyle 1. Sınıfta okurken en zor dersler sende zannedersin, ve sonra son Sınıfa geldiğinde aslında ne kadar basit olduklarını anlayıp geri dönmek istersin ama iş işten geçmiştir artık, veya işe ilk girdiğin günler müdürlerinin sana verdiği işler ofisin en ağır en zor işleri gelir, yaptığın araştırmaları cevabı en olmayan sorular zannedersin, ta ki müdür olup aslında asistanken ne kadar kolay işlerle uğraştığını anlayana kadar....

İlk hamileliğimi düşünüyorum da, eve gelirken marketten 2 kilo meyve alıp taşımazdım, hatta o kadar ki bilgisayarımı taşımak zor oluyor diye çekçekli çanta almıştım, akşamları klasik müzik dinlemeyince çok önemli bir görevi yapmamış hissederdim kendimi...İlker benimşe hamilelik kurslarına gelmiyor diye, ona küserdim, adam şimdi evde bile yok :(

Hayatta herşeye şükretmek gerekir yoksa Allah bugününü mumla aratır insanın bilirim, ama gerçekten zor bir hamilelik geçiriyorum, Zeyno'dan çok çok farklı hem de, acaba bu yaşadığım stres dolu süreç bebeğin karakterine yansıyacak mı diye çok korkuyorum, bir de ona üzülüyorum, her gece karnımda orkestra var gibi vurup duruyor,  ben burdayım kendine gel diye hatırlatıyor....

İki çocukla hayat nasıl olacak gerçekten çok ama çok korkuyorum ve günler sürüp giderken 29. Haftayı bitiriyorum bile, inanamıyorum bu zaman ne ara geldi geçti böyle :((