Görümce görmeyim seni ömrümce :)

Çocuklarımın bir tanecik dayıları var, ben bazen kızsam da, çokça üzülsem de bir tanecik dayıları var... O bir tanecik dayıları güzeller güzeli bir kız buldu... Tek gelinimiz... Kıymetlimiz...Prensesler gibi bir gelin oldu... Kardeşime eş olmaya... Anneme babama yeni bir evlat olmaya... Bana kardeş olmaya geldi hayatımıza...

22 Nisan cuma günü evlendiler... Barbie bebeklerin canlanmış hali gibiydi Serra... Tüm gün ben prenses oldum diye gezen Zeyno, otelde Serra'yı kabarık gelinliği ile asıl prenses olarak görünce biraz hayal kırıklığına uğramış olsa da, kolay toparlandı :)

Kurumlar vergisi yoğunluğundan, ben düğüne katılabilmek için son 10 gündür her gece 1'e kadar çalışmış olsam da, yüzümde sivilceler, dudağımda uçuklar patlamış olsa da makyajla kapattırabildim tüm yorgunluklarımı... 

Can ve Zeynep hayatlarında ilk defa bir düğüne katıldılar... Çok ama çok eğlendiler... Belki de en çok onlar eğlendiler... Sahnenin tozunu attırdılar... Bir an olsun durmadılar... Bol bol bol göbek attılar... 

Darısı kalmış bekarlarımızın başına...